Еве ме oсамена
Како знак
Пред Распетието
Заробена во грлото
На неодгатливиот збор
Од морниците
Во наносот на урнатините
Развеани
Во подземните ходници на
Скопје
Еве ме
Збунета стојам
Пред спуштените
Сончеви прозорци
Во страв од Темното
Што го запре Утрото
Куќите и
Минатото
Луѓето
И Вардар
За вечни времиња
Да го отсонуваат
Неразбраниот трепет на
Земјата
И еве ме
Ја барам
Во Срцето
Причината
Што уште во Изгревот
Ја задоцни Молитвата
За Големата Голгота
