Во светов, на бескрајниот фронт,
му дале и нему сектор,
да крепи, да брани:
едно местиште проклето,
поле поделено на непомирливи страни,
од едната — тој жалосен Хектор.
Не зовре во тие тревишта имињи
пукот на битка.
Свињи
со ситни го смачкаа копитца,
го столчија како лук, со толчник;
бишки
мав го сторија —
за други, на други боишта, божем со слава
да прават историја.
