magare2

Трајче Кацаров: Бајка

МАГАРЕТО СИВКО
           Потанот во кој живеело магарето Сивко имал заеднички ѕид со собата на Шапшал. Кога Сивко ќе мавнел со задната нога, т.е. кога ќе фрлел со копитото по ѕидот Шапшал скокал на нозе и треперел од страв се додека не сфател дека мава Сивко, а не Црниот арап.
         На Сивко најмногу му се радувал Цвик, таткото на Шапшал. Се фалел кај ќе стигне. Се фалел како Сивко да бил авион, а не обично и веќе одртавено магаре. Сивко, пак,  штом ќе слушнел како Цвик го фали,  силно ќе ја надувал зурлата па магарешкото рикање летало низ селата, планините, котлините, низ градовите и државите како да имлао крилја на сокол.
       Секогаш оделе заедно. Сивко напред, а Цвик по него. Така оделе кога Цвик одел на нива, на пазар, така и кога се раздолжувал со државата – плаќал данок. Во денот кога Цвик тргнал да го оствари правото на глас, се избирале народни пратеници,  со него  тргнал и Сивко.  На гласачкото место изел неколку моливчиња, стотици гласачки ливчиња, а на крајот дури се разлутил оти меѓу толкуте магариња на листите за гласање го немало  и него.
Насекаде го следел Цвик,  дури се обидл да легне со него во брачниот кревет. Дуња го сакала Цвик како магаре во креветот , но две магариња и за неа биле многу.
Сивко присуствувал и на сите прослави и фамилијарни веселби.
Кога Шапшал синот на Цвик го славел петтиот роденден Сивко заедно со остантите деца стоел околу роденденската торта. Се подготвувал, како и децата околу него, да дувне во петте свеќички. Кога дувнал не само што наеднаш се изгасиле свеќичките, туку и тортата летнала од масата. Летнала низ отворениот прозорец и се распослала по лицето на поштарот Пакос кој штотуку влегувал во дворот и носел телеграма со која сестрата на Цвик му го чиститала роденденот на своето внуче.
Поради тортата што се размачкала по фацата на поштарот по која и  плеснал на задницата во тенџерето каде свињата Мица ја давела својата муцка од рано наутро до доцна навечњер, Сивко од општинскиот суд, бил осуден за напад на службено лице.
Не помогнале молбите напишани и потпишани од Цвик, Шапшал, мајката Деса и дедото Трајко. Решението на судот било неотповикливо.
За да не оди во затвор за магариња Сивко требало јавно да му се извини на поштарот наречен од колегите и сите оние што го познаваат Пакос.
Со ноќи Сивко не можел око да склопи. Во својата магарешка глава смислувал зборови со кои ќе му се извини на поштарот Пакос.
На ден -два пред да дојде полицијата  да го одведе во затвор за магариња, Сивко се сетил. Побарал да го доведат поштарот Пакос во потанот во кој Сивко престојувал уште од раѓање и јавно да му се извини. Полицијата го потсетила дека за јавно извиниување треба да ги користи медиумите:  елкетронските- теливизијата и радиото  и пишаните – весниците.
Сивко бил крупно магаре па не можел да влезе во редакциите на ниту една од телевизиите и радијата како и во оние на весниците.
Судот во асистенција на полицијата земајќи ја  во предвид големината на Сивко донел решение: Јавното извинување да се случи  во центарот на градот , поточно на плоштадот ,,Слобода,,
На денот на извинувањето Сивко дошол чекорејќи со крената глава . Ушите му биле поголеми од шапката. Можело оддалеку да се забележи како штрчат надвор од капата. Околу вратот имал оглав сплетен од црвени кожички. Застанал на средината на плоштадот. Штом видел како поштарот Пакос му се приближува ја надигна зурлата.
Рикнал на сет глас. Рикањето траело со саати па граѓаните, од најмалите до најстарите, морале да си стават бубаќ во ушите.
Од силното извинување се тресел градот заедно со околните села.  Судијата застанат помеѓу Сивко и поштарот Пакос  објавил: „Се уважува извинувањето! Магарето Сивко е ослободено од обвинението –  напад на службено лице!“
По завршената церемонија во градот се пуштил муабет дека на наредните избори за пратеници во парламентот на Републиката,  кандидат од нивниот град ќе биде Сивко и тоа поради емотивниот говор што дал на знаење дека Сивко е чесно и одговорно магаре.
На изборите Сивко бил единсвен кандидат на општинскиот списокот за пратеници во парламентот. Додека граѓаните како хипнотизирани гласале за него, Цвик неговиот стопан гирицкал моливчиња и гласачки ливчиња.