cace

Славица Дабевска Ќировска: СТУДЕНА НОЌ

Февруарска студена ноќ

снежни соспи облија трепки,

мразулци осветлија пат

тешки воздишки и стравичен грч

патот од краток, ноќва е долг…

Молбен глас екна в темнина

по човекот идол да ме чека.

Страв чекорот го успори,

стегна душа и изусти на глас:

„Чекај ја нашата прегратка“

„Чекај аманет, да слушнам“!

Снегот го враќаше борбениот од

храбро чекорев по него…

Болнички мирис врати надеж.

Се слушна болен извик:

„Чувајте го моето сугаре“!

Втренчено остана тело во одаја.

Замаглено око и солза ме дочека.

Прегратка остана за на век,

последна солза кладов душа.

Татковата солза водилка е моја,

око замаглено ме прати и денес.

Молбен поглед секое утро,

aнгели да го чуваат ликот редок.