A— —– Q
Меѓу алфа и омега,
од А до Ш,
од Атлантида до Шамбала,
се грчи, прпелка душата.
Каков ли вител нѐ носи,
како само времето сече парче
од сегашен миг –
мигновено, и никогаш веќе.
Љубовта згасната,
сега и овде,
таму е вечен, завиорен ветер –
сказна љубовна на вселената.
